Στο χάρτινο λεκιασμένο τραπεζομάντηλο πάνω στο τραπέζι, μία λέξη ασφυκτιούσε κάτω από το βάρος του καφέ και προσπαθούσε να δραπετεύσει. Ο Αστέριος Ηλιάδης τη βοήθησε, απομακρύνοντας από πάνω της με μία κίνηση το πιατάκι με το φλιτζάνι. Η λέξη επιτέλους ανάσανε και έγινε δύο: Νήσος Κέδρος.
«Τώρα μάλιστα» σκέφτηκε ικανοποιημένος ο ντετέκτιβ και ξανατράβηξε μια τζούρα καπνό. «Νήσος Κέδρος· αυτό είναι ένα στοιχείο!»
~ ~ ~
Χωρίς να καταλαβαίνει το γιατί, ο ιδιωτικός ερευνητής Αστέριος «Όλα-στο-φως» Ηλιάδης αποβιβάζεται σε ένα ελληνικό νησί. Αναζητώντας τον σκοπό της επίσκεψής του θα βρεθεί ανάμεσα σε μια λαντζέρισσα που μας ξεναγεί στα άδυτα της ταβέρνας και των ενοικιαζόμενων δωματίων, μια παρέα του διεθνούς jet-set που τρώει πεπόνι στην ακροθαλασσιά τραγουδώντας ρέγκε, μια ομιλούσα φωτογραφική μηχανή που θα 'κανε τα πάντα για να απαλλαγεί από τον φακό της. Την ίδια ακριβώς ώρα στην Αθήνα της πανδημίας, η Πόπη εξομολογείται στην κολλητή της ότι ονειρεύεται γάμους με τον... αστυνόμο Σαΐνη! Θα καταφέρει άραγε ο Ηλιάδης να συνδέσει τα αόρατα σημεία και να φτάσει στην άκρη του νήματος; Και ποια στάση θα τηρήσουν τελικά τα στοιχεία της φύσης, τα οποία συνωμοτούν για να τον ξεσκεπάσουν;
Στο πρώτο της πεζό μετά από τέσσερα θεατρικά έργα, η Βιβή Πηνιώτη μας συστήνει τον ψυχεδελικό κόσμο του ντετέκτιβ Αστέριου Ηλιάδη και της ειδυλλιακής Κέδρου. Ένα ταξίδι χωρίς τέλος - ή μήπως ένα τέλος χωρίς ταξίδι;
